Tekst regeling

De meeste overeenkomsten bepalen te dien einde dat in elke Staat aan de vaste inrichting de winsten moeten worden toegerekend die zij geacht zou kunnen worden te behalen, indien zij een zelfstandige onderneming zou zijn, die dezelfde of soortgelijke werkzaamheden zou uitoefenen onder dezelfde of soortgelijke omstandigheden en die geheel onafhankelijk zou handelen met de onderneming waarvan zij een vaste inrichting is (ov. met Brazilië, China, de Filippijnen, Finland, India, Indonesië, Italië, Japan, ex-Joegoslavië, Korea, Maleisië, Malta, Pakistan, Polen, Roemenië, Senegal, Singapore, Sri Lanka, Thailand, ex-Tsjechoslowakije, Tunesië, Turkije) en met alle andere ondernemingen in ’t algemeen (andere ov.) .

De ov. met Frankrijk bevat in dit verband bijzonderheden die de uitgebreidheid van het beginsel van de onafhankelijke onderneming beklemtonen : de aan de vaste inrichting toe te rekenen winsten omvatten o.m. de baten en voordelen welke die vaste inrichting verleent aan de onderneming of aan andere inrichtingen van de onderneming zomede aan de leiders, aandeelhouders, vennoten en andere deelgenoten of aan personen die met laatstgenoemden gemeenschappelijke belangen hebben.

Uit de gelijkstelling met een onafhankelijke onderneming volgt dat de aan een vaste inrichting toe te rekenen winsten die zijn, welke zij zou hebben behaald indien zij, in plaats van de hoofdzetel (of met andere vaste inrichtingen van de onderneming, of nog met verwante ondernemingen) te handelen, uitsluitend zaken zou doen met volstrekt onafhankelijke ondernemingen.

Aantekeningen